تاریخچه گفتاردرمانی به عنوان یک حرفه، روندی پیچیده و چندوجهی داشته و تحت تأثیر عوامل مختلفی در نقاط مختلف جهان و ایران قرار گرفته است.

جنبش سخنوری و انقلاب علمی (قرن 19)

در قرن 19، جنبش‌های سخنوری و انقلاب علمی تأثیر عمیقی بر توسعه گفتاردرمانی داشتند. جنبش سخنوری به بهبود فنون بیان و گفتار در جمع‌ها و خطابه‌ها تمرکز داشت، که موجب توجه بیشتر به مشکلات گفتاری شد. در همین دوره، پیشرفت‌های علمی در زمینه‌های عصبی و روان‌شناسی به درک بهتر اختلالات گفتاری و زبانی کمک کرد.

توسعه حرفه‌ای گفتاردرمانی (اوایل قرن 20)

در دهه‌های ابتدایی قرن 20، گروه‌هایی تحت عنوان «اصلاح‌کنندگان گفتگو» شکل گرفتند که به مشکلات گفتاری و زبانی توجه کردند و بهبود روش‌های درمانی را هدف قرار دادند. این گروه‌ها نقش مهمی در شکل‌گیری و توسعه اصول اولیه گفتاردرمانی ایفا کردند.

تأسیس انجمن‌های تخصصی

یکی از نقاط عطف در تاریخ گفتاردرمانی، تأسیس American Speech–Language–Hearing Association (ASHA) در سال 1925 میلادی بود. این انجمن با هدف ارتقاء استانداردهای حرفه‌ای و حمایت از گفتاردرمانگران تأسیس شد. ASHA در سال 1978 به نام اختصاری خود یعنی ASHA شناخته شد و همچنان به عنوان سازمان پیشرو در این حوزه به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

توسعه‌های معاصر

در طول دهه‌ها، گفتاردرمانی به تدریج به عنوان یک حرفه مستقل و تخصصی شناخته شد. پیشرفت‌های تکنولوژی و تحقیقات، روش‌های نوین درمانی و ابزارهای پیشرفته‌ای را به این حرفه اضافه کرده است. این تغییرات، تشخیص و درمان بیماری‌ها را دقیق‌تر و سریع‌تر کرده‌اند. این پیشرفت‌ها به بهبود کیفیت درمان و ارتقاء سطح خدمات گفتاردرمانی کمک کرده‌اند.